Czy zauważyłeś kiedyś, że niektórzy ludzie chodzą z rękami splecionymi za plecami, jakby obserwowali świat spokojnym i pewnym krokiem?

Ten gest, często pozornie niewinny, w rzeczywistości skrywa subtelne komunikaty o osobowości i stanie umysłu osoby go wykonującej.

A według ekspertów od mowy ciała, czasem mówi on więcej, niż słowa potrafią wyrazić…

Postawa emanująca pewnością siebie i spokojem

Chodzenie z rękami założonymi z tyłu jest przede wszystkim oznaką spokoju i opanowania. Ten gest otwiera klatkę piersiową, rozluźnia ramiona i daje wrażenie naturalnej pewności siebie. Nie ma on nic wspólnego z postawą zamkniętą czy defensywną; wręcz przeciwnie, odzwierciedla autentyczny  wewnętrzny spokój .

Postawa ta często występuje u osób na stanowiskach kierowniczych – nauczycieli, menedżerów, żołnierzy czy liderów – którzy obserwują otoczenie spokojnym i uważnym spojrzeniem. Nieświadomie wysyłają jasny sygnał: są obecni, dostępni, ale nic ich nie wytrąca z równowagi.

Gest introspekcji i refleksji

Poza pewnością siebie, ta pozycja sprzyja również refleksji. Gdy ramiona są luźno ułożone za ciałem, przód ciała jest swobodny, co ułatwia oddychanie i sprzyja koncentracji. To naturalna pozycja do chodzenia, pozwalająca myślom swobodnie wędrować, uporządkować myśli lub po prostu cieszyć się chwilą spokoju.

Nic więc dziwnego, że często można ją zaobserwować wśród samotnych spacerowiczów w parkach lub osób kontemplujących dzieła sztuki w muzeach: taka postawa zachęca do introspekcji, ciekawości i cichej kontemplacji.

Między autorytetem, dystansem i komfortem fizycznym

W zależności od kontekstu, ten sam gest może mieć różne znaczenia. W formalnym kontekście – podczas ceremonii, oficjalnego wydarzenia czy parady – symbolizuje dyscyplinę, kontrolę i szacunek. W innych sytuacjach może również wyrażać pewną rezerwę, a nawet dystans emocjonalny, jakby osoba wycofywała się do swojego wewnętrznego świata.

Ale nie ma potrzeby nadmiernego analizowania: wiele osób przyjmuje tę pozycję po prostu dlatego, że jest… wygodna! Ramiona się rozluźniają, barki stają się luźniejsze, a chód staje się bardziej płynny i zrównoważony. To naturalny sposób na uniknięcie napięcia, zwłaszcza podczas długiego stania lub powolnego chodzenia.

Kiedy w grę wchodzi psychologia

Psychologowie behawioralni interpretują tę postawę jako oznakę samokontroli i stabilności emocjonalnej. Uważa się, że jest ona powszechna w momentach obserwacji lub analizy, kiedy umysł skupia się na refleksji, a nie na działaniu.

Niektóre teorie sugerują nawet związek z naszym instynktem przodków: w środowisku postrzeganym jako bezpieczne ciało nie musi już przyjmować postawy obronnej. Chodzenie z rękami założonymi z tyłu byłoby zatem nieświadomym sposobem powiedzenia: „Wszystko jest w porządku, panuję nad sytuacją”.

Znaczenia różniące się w zależności od kultury

W niektórych kulturach azjatyckich gest ten jest postrzegany jako symbol mądrości i kontemplacji. Często praktykują go nauczyciele, mnisi i osoby starsze, które chodzą w ten sposób, aby wyrazić swoją refleksję i spokój.

W Europie, a szczególnie w kręgach wojskowych i edukacyjnych, kojarzona jest z autorytetem i rygorem. Ten sposób chodzenia jest niekiedy nauczany od dzieciństwa, zwłaszcza w szkołach, gdzie wyprostowana postawa jest ceniona jako oznaka szacunku i dobrych manier.

Uroczy i znaczący zwyczaj

Niezależnie od tego, czy robisz to dla wygody, z przyzwyczajenia, czy bez zastanowienia, chodzenie z rękami za plecami nie jest bez znaczenia. Ten drobny gest, jednocześnie elegancki i uspokajający, wiele mówi o tym, jak czujesz się na świecie: opanowany, ciekawy świata, spostrzegawczy lub po prostu spokojny.

Ponieważ czasami  nasze ciało mówi w naszym imieniu … i robi to o wiele delikatniej, niż sobie wyobrażamy.